Kisa Fantezi

                                                                 

Sarhos oldum da

Seni hatirladim yine,

Amy,

Acemi Amy...

Zavalli Amy...

neden oldugunu cozemedim, iki gundur iki sarki uzerinde takintili bir sekilde duruyorum; biri teoman'in yaptigi ve birlikte ciktiklari konserde bulent ortacgil'in soyledigi yagmur, digeri amy winehouse'un you know i'm no  good parcasi.

yagmur parcasinin bulent ortacgil-teoman ortakliginda gerceklestirilen konserdeki duzenlemesi gercekten mukemmel. piyanonun parca boyunca neredeyse bir tek riff caliyor olusu ve kemanla olusturdugu uyum, parcanin muziginin surekli kafamda donmesine neden oluyor iki gundur. amy winehouse'un da back to black albumunu sayisiz defa dinledim ve tum sarkilari guzel olan albumler kategorimde kafadan ilk siradaki yerini babalar gibi hak ediyor diyebilirim. bu kategoride birkac album daha var tabi ki ama onlar icin belki baska bir yazida biseyler cikirtlayabilirim.

yazinin basliginda da belirtigim gibi kisa fantezi amy winehouse ve buyuk ustad orhan veli arasindadir. ikisi de ayni donemde hayatta olup, birbirleriyle arkadas, dost, kanka, sevgili, es gibi baglari olsaydi, sanat camiasinda nasil bir etki birakacaklarini dusundum. ikisi de gozumde marjinalligin dibine dibine vurmus insanlar olduklari icin nasil eserler cikardi ortaya cok merak ediyorum.

keske obur dunya diye bisey olup, bu iki insanla karsilasma firsatim olsaydi diye geciriyorum icimden ama simdilik bu imkansiz gibi.

belki daha sonra...