"bugünkü menümüzde ne var" dediğimde,
"ne olcak lan, ekmek arası tost makinasında pişmiş hazır köfte" dedi içses,
"yine mi hazır yemek be abi" dediğimde,
"ne bekliyodun y******m ümit usta mı yaşıyo evde" dedi,
sustum boynumu büktüm haklıydı mk.
tüm son yüzsüzlüğümü toplayıp "içecek ne var diye" sorma gafletinde bulundum ki,
"kırmızı neyine yetmiyor" dedi
ama boyun büküşüme dayanamamasından olsa gerek:
"hadi aç bak dolabı, sevmediğin meyve suları filan var ama; idare ediver işte" dedi belki de son merhametiyle.
"senle yaşamak güzel şey lan" dedi öyle dururken,
"yani yaşamak zorunda olduğum için söylüyosam, seni versinler ellere beni vursunlar" dedi,
"eyvallah abi, ben de senin için aynı şeyleri düşünüyorum" dedim
kendimle geçen bi günü daha öyle ya da böyle atlatmıştım; daha sayılacak günler var gibiydi önümüzde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder